Er was eens een dorp dat erkenning zocht en zich daarom in 1999 tot cultureel dorp van Europa uitriep. Het trok Europa in op zoek naar steun en 10 dorpen die gast wilden zijn om dit heugelijke feit te komen vieren. Het vond deze 10 gasten in 10 verschillende landen uit heel Europa. Van Estonia tot Spanje, van Griekenland tot Denemarken. Deze dorpen kwamen met grote delegaties in 1999 naar Wijk aan Zee. Zij werden bij de bewoners van Wijk aan Zee ondergebracht. En zo kwam er gastvrijheid op gang die zich langzamerhand tot een cultuur ontwikkelde.
Aan het eind van dat jaar stelden de vertegenwoordigers van de 11 dorpen een charter op waarin zij formuleerden wat een dorp is, hoe een dorp tegen de wereld aankijkt en hoe het behandeld wil worden. Het lukte dat jaar erkenning te krijgen. De Nederlandse koningin kwam op bezoek. Een lid van het EU parlement was bij de ondertekening van het Charter aanwezig en nodigde de 11 dorpen naar Brussel uit voor een kennismakingsbezoek. De Nederlandse minister van Cultuur werd lid van het comité van aanbeveling.
De communicatie via woorden was gebrekkig. Elke delegatie sprak een andere taal. Maar men vond andere communicatiemiddelen; de gastvrijheid in privé huizen, muziek, dans en de gemeenschappelijke tafel bleken sterke communicatiemiddelen te zijn. Dat was een geweldige ontdekking. Sindsdien zijn we heel anders gaan kijken naar het maken van muziek, het koken, de dans en ook naar de beeldende kunst. Gastvrijheid werd de basis van dorpscultuur, behorend tot de levenskunsten.
Door zich vooral cultureel te bekwamen ontdekte het dorp dat het aan vitaliteit won.
Wijk aan Zee won in 2009 de Nederlandse dorpsvernieuwingsprijs omdat het culturele middelen had aangewend om tot dorpsontwikkeling te komen. In 2010 won het vervolgens een Europese dorpsvernieuwingsprijs.
Meer informatie op: www.cultureeldorp.nl/
2000 werd het Franse dorp Mellionnec aangewezen als het Cultureel dorp van Europa.
2001 het Tsjechische Bystré
2002 het Italiaanse Pergine Valdarno
2003 het Engelse Aldeburgh
2004 het Griekse eiland Paxos
2005 het Estse Killingi Nomme
2006 het Duitse Schachdorf Ströbeck
2007 het Hongaarse Palkonya
2008 het Spaanse Porrúa
2009 het Deense Tommerup
2010 het Oostenrijkse Kirchheim
Fase 1 de aanloop. Op 31 december 1994 was het idee ontstaan en geproclameerd. In 1995 werd er gebroed en in 1996 kwam er een manifest “About Villages”.
Fase 2 contact en kennismaking Cultureel Dorp heeft twaalf jaar kennis gemaakt met dorpen in andere landen. In 2010 werd die fase afgesloten met een bijeenkomst in Kirchheim,. Daar wilden de dorpen verder.
Fase 3 de oogst Ondertussen hadden we van de Europese Unie geld gekregen om de balans op te maken van die twaalf jaar. Wat heeft het opgeleverd? We noemen het de oogst.
Fase 4 samenwerking De derde fase die in 2011 begon met een bijeenkomst van alle dorpen, was het zoeken naar wegen om iets met die oogst te doen. In die fase zitten we nu……..
